17 Şubat 2012 Cuma

Kendinden kendine...

kendine karışmaya başladığında,  
dansın sadece kendinle olduğunu,
daima kendi şarkını söylediğini,
duyduğun tüm melodinin sen olduğunu,
baktığın tüm aynaların sen olduğunu
anladığında,
bileceksin; bu senin dünyan...
 
içinde olan dünyanın, ve dışında olan dünyanın yansımaları keşisecek...
içinden ışımaya başlayacak tüm dünyana yayılan...
 
birileri görüyor mu diyeceksin önce,
bakınacaksın etrafa,
ışıyorsun ve birilerinin farkedip farketmediğini farketmeye çalışacaksın,
varlığının merkezinde dansediyorsun,
varlığının merkezinde şarkı söylüyorsun,
fardediyorlar mı dışardan bakan dünyalar, farketmeye çalışacaksın...
 

ve sonra, öyle ışıyacaksın ki varlığının merkezinden,
kendinden kendine,
kendinle dansın, kendinle şarkın öylesine tutkuya dönüşecek ki...
umrunda olmayacak...
farketmeyecek...
 
ışığı olacaksın kendinin...
ritmi olacaksın kendinin...
içinde hiçbir şey kalmamacasına boşaldıktan sonra,
dışında ne varsa içine dolacak...
 
içinde kalmayacak,
dışında kalmayacak...
ışıyacaksın kendini,
kendinden, kendine.....
 


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder